Het is nu een paar dagen na mijn bikini wedstrijd en heb alles kunnen laten bezinken. Wat een jaar was dat zeg! Een jaar lang naar dat moment van het podium toegeleefd.Nu ben ik weer met beide benen op de grond gekomen. Want op zo’n wedstrijddag, loop je op een soort roze wolk. Alles is zo spannend en nieuw (voor mij dan). Nu ik weer zelf in de gym bezig ben , zie ik eigenlijk wat voor een rare wereld de fitness wereld eigenlijk is. Je traint je kapot, houd je aan de voedingsvoorschriften en je sociaal leven moet je ook even opzij zetten. Dat allemaal voor die enkele minuten dat je on stage staat. Wat steekt de mens soms toch raar in elkaar 😉
Mijn laatste blog schreef ik 2 weken voor de wedstrijd. In die tussentijd gebeurde er heel veel.Vlak na deze blog, werd ik van de koolhydraten gehaald. Ik moest ook cardio gaan doen, wat ik een jaar lang niet heb gemogen van mijn trainer. Dus dat was best pittig. Wat gaat je conditie toch snel achteruit, als je zolang geen cardio doet. Op dat moment dat ik zonder koolhydraten zat en volop in de training zat. Dat was het moment dat ik dacht Yes dit is het lichaam waar mee ik op het podium wil staan! ik zag de spieren mooi vol zitten. maar ja ik moest het nog ff doortrekken en moest nog 3 dagen zonder koolhydraten en met cardio door gaan en ik zag mijn lichaam alleen maar slanker worden. Ik woog ook 61.4 en ging in een korte tijd naar 58.8. Daar schrok ik van en hield mijn coach wel op de hoogte via whatsapp. Maar het was blijkbaar de bedoeling dat ik moest zakken in gewicht. Dit heet depleten. Deze aanpak word vaak bij bodybuilders toegepast, om dagen tot weken nagenoeg geen koolhydraten te eten. Dit wordt gedaan om de glycogeen voorraden uit te putten.
De week voor mijn wedstrijd ging ik dus weer aan de koolhydraten. Wat was ik daar blij mee, want ik vond mijn lichaam te dun geworden. Maar die koolhydraten leken bij mij niks te doen. 4 dagen voor de wedstrijd, moest ik stoppen met trainen..carb-loading heet dat. Dat was echt raar, op staan en dan niet naar de gym gaan en vooral veel rust houden. Enige wat ik mocht doen was lichte cardio. Nou ik doe altijd lichte cardio , want ik loop veel en fiets veel. Maar persoonlijk kreeg ik niet het idee, dat carb-loading veel voor mijn lichaam deed. Ik zag met de dag, de spier definitie dat ik had verdwijnen.
Ik ben toen op internet gaan lezen wat het precies in hield. Ik dacht ach mijn coach traint toch zoveel atleten, het zal wel goed komen. Op de dag zelf moet je vlak voor de wedstrijd jezelf oppompen, met wat oefeningen. Ik dacht waarschijnlijk krijg ik dan weer mijn spier definitie terug.
De dag van de wedstrijd! Ik mocht de avond ervoor vanaf 7 uur niks meer eten en niets drinken. Ik mocht alleen een kleine hoeveelheid sterke drank nuttigen. Ik moet zeggen, weken lang deed ik geen oog dicht door de angst voor het podium. De nacht voor de wedstrijd sliep ik als een baby! Dankzij de drank 😉
Juliette Bergmann Cup
Half 9, moest ik in Apeldoorn aanwezig zijn, bij schouwburg Orpheus. Ik stond al om half 10 op het schema voor de spray tanning. Dat verliep allemaal soepeltjes. Na de tanning begon ik aan mijn make-up. Gelukkig had ik zelf een spiegel meegenomen zo kon ik lekker op mijn gemak mijzelf opmaken. want echte luxe is het backstage niet. Je ligt op je eigen meegenomen matjes, op een harde betonnen vloer. De bikini’s zijn allemaal heel glamorous ,maar backstage is het gewoon een grote puinhoop 😉
Om half 1 was mijn eerste loop. Ik stond achter de gordijnen met de andere meiden te wachten totdat we op moesten. Toen begon alles in mijn lichaam al te trillen. Ja de angst van het podium kwam nu erg dichtbij. Ik probeerde mijzelf een peptalk te geven. Dit kun je Kim!. Voor ik het wist moesten we het podium op! Alles waar ik zo op geoefend had ging niet meer zo automatisch. Ik was zo zenuwachtig, dat ik niet kon poseren zoals ik wilde. Mijn benen waren zo aan het trillen, ik werd er echt gek van. Ook moest ik de hele tijd lachen. Dit moet dan volgens de regels naar de jury toe. Het enige wat ik dacht was “hoe awkward moet ik er nu uit zien” Door het trillen, voelt je lach heel erg nep. Ik hoorde mijn vrienden en familie juichen in de verte en dat was echt zo mooi! Dat gaf mij wel even die natuurlijk lach op mijn smoel. Ik was zo blij dat zij mij kwamen aanmoedigen. Niemand in mijn omgeving is echt fitness minded. Daarom begrijp ik ook, dat zij niet de dag ervaren zoals ik dat doe. Daarom ben ik ze zo dankbaar, dat ze er toch voor mij waren!
Na mijn eerste stage optreden, ging ik even naar voren om mijn familie en vrienden te zien. Toen kreeg ik het filmpje te zien van mijn poseren, want ze hadden mij opgenomen. Het viel mij 100% mee. Wat er allemaal in mijn gedachte omging op dat moment , zag ik totaal niet terug op het beeld.Pfff wat een opluchting want ik had echt het idee dat ik er heel debiel uit zou zien.
om half 6 mocht ik nog een keer op, voor mijn i-walk. Dit ging veel lekkerder. Ik had de eerste x overleefd, dus merkte ook dat de trillingen in mijn benen een stuk minder waren. Ik deed mijn i-walk en net toen ik wilde afsluiten, riepen ze het andere meisje op. Ik wilde nog groeten, maar ik moest van het podium af..nou dat was dus je thirty seconds of fame. Alles ging eigenlijk als een flits voorbij. Om 8 uur was de prijs uitreiking. Ik deed niet mee om te winnen, maar om met mijn beste shape op het podium te staan en mijn podium angst te overwinnen.
Mijn beste shape..nee dat was het zeker niet. Ik heb hierboven een foto van een foto shoot dat ik een week voor mijn wedstrijd heb gehad. Dat was de shape dat ik op stage, had willen laten zien. Ik heb de discussie ook met mijn coach gehad. Ik wilde definitie van mijn spieren zien. Dat is ook de reden waarom ik het hele jaar hard heb getraind. Doordat ik
moest carb-loaden en niet meer mocht trainen, verdween dag na dag mijn spier definitie. Eigenlijk had ik na twee dagen koolhydraatvrij eten, op het podium moeten staan. Elk lichaam reageert natuurlijk anders. En dat vind ik wel jammer, dat er niet eerder met mij getest is, hoe ik zou reageren op cardio met koolhydraat vrij eet schema.
Het is toch niet normaal dat ik 3 kilo afval in minder dan 5 dagen. Terwijl ik mij netjes aan het schema van mijn coach heb gehouden. Zelfs mijn eigen ouders die zijn komen kijken, waren verbaasd over mijn physic. Verbaast over waar mijn spieren waren gebleven toen ik op het podium stond. Terwijl ik zo graag aan mijn familie en vrienden wilde laten zien, waarvoor ik uren in de gym had gestaan. Ik had gehoopt dat het met het pompen vlak voordat je de stage op gaat, terug zou komen. Daar was eigenlijk amper tijd voor. Ikzelf vind het erg jammer dat ik niet mijn perfecte physic heb kunnen laten zien, na een jaar hard trainen. Ik heb zelf ook in het publiek gezeten en gekeken bij de fitness dames. Die zagen er top uit! Alleen diegene die ik verwachte te winnen, zaten niet eens bij de top 5. Dus ik begrijp ook niet goed hoe de jury jureert. De jury kiest op dat moment wat ze mooi vinden. De ene keer is dat een softe look en de andere keer een harde look. Dit is het stukje van de wedstrijd wat mij heeft teleurgesteld. Wat betreft mijn podium angst, dat is er nog steeds, maar gaat beetje bij beetje beter. Ik heb het toch maar toch geflikt!
Nu ik dit zo heb meegemaakt kan ik eerlijk mijn mening geven wat ik van dit wereldje vind. Het draait allemaal om jou (narcistisch), want jij hebt de wedstrijd en jij moet er ontzettend veel voor laten. Je word voor je omgeving niet gezelliger. Heb heel wat feestjes en gezellige uitjes afgeslagen omdat ik gewoon geen zin had om daar met mijn glaasje water te staan. Het is een “lifestyle” word er geroepen..ja dat is het zeker! Dat is heel makkelijk vol te houden als je directe omgeving ook zo denkt. Anders is er vooral veel onbegrip.
Ik ben zoooo blij met mijn vriend, die mij hierbij gesteund heeft. Hij vond mij een idioot, dat ik dit wilde doen. Ik kan hem ook wel een beetje gelijk geven. Toch liet hij mij er vrij in. Ik heb erg veel over mijn lichaam geleerd afgelopen jaar. Nog steeds ben ik van mening, dat een geba
lanceerd leven toch een stuk leuker is. Ik geef ook eerlijk toe, ik ben geen zeikerd. Als ik iets doe dan doe ik het. Ook al kwam het saaie eten soms mijn neus uit, gewoon verstand op nul en eten maar. Dit avontuur wilde ik beleven dan moet je ook niet gaan miepen. Ik ben wel enorm blij dat ik het mee heb gemaakt. Het is toch een punt dat ik van mijn bucket-list kan af strepen. Doordat ik een jaar lang echt met voeding en training bezig ben geweest, heb ik toch een lichaam weten te creëren waar ik blij mee ben. Ik was al blij met mijn lichaam. Maar wat ik nu in dit jaar voor elkaar heb gekregen , zou ik niet krijgen als ik de motivatie niet had voor de wedstrijd. Het was toch elke keer weer die stok achter de deur om net even wat harder te trainen.
Ik geef ook eerlijk toe, het fitness wereldje is niet mijn wereld. Ik adem de sport niet, zoals vele andere wel doen. Ik ben daar denk ik gewoon te nuchter voor. Misschien heeft het ook met mijn leeftijd te maken 😉 maar wat ik ook vind, je staat dan jaren lang in de gym te werken voor dat mooie fysiek. Je staat enkele minuten op het podium. Als je geluk hebt val je in de prijzen en krijg je een beker mee naar huis. Je hebt enorm veel geld uitgeven aan je sport om het te bereiken en bij de wedstrijden is het enige wat je krijgt een beker. Pas als je echt aan de top zit dan kun je er geld mee verdienen. Maar wees reëel. De top is maar voor een paar mensen weggelegd. Toch is dat ook wel waarom niet iedereen mee doet aan zo’n wedstrijd. Het vraagt veel van je en dat is niet voor iedereen weggelegd. Als het echt zo makkelijk was, een wedstrijd te doen, zouden veel meer mensen mee doen. Dus ik heb zeker heel veel respect voor iedereen die mee doet aan zo’n wedstrijd. Ik vond het ook super mooi om dit samen te doen met een team, Freakzillas. We waren er allemaal voor elkaar en gunde elkaar allemaal het beste! Het was mooi, dat er geen afgunst onderling was. Het is toch een wedstrijd. Ik vind Niels een te gekke trainer! Ben hem ook dankbaar voor de fijne tijd! Het jaar vloog voorbij en heb toch erg veel van hem geleerd.
Ik zal jullie mijn kosten vertellen, dat ik gemaakt heb het afgelopen jaar. Ik geef toe dat ik het allemaal low-budget heb gedaan. Dus je kan het zo duur maken als je wilt:
Coach: 12 maanden lang. kreeg een gericht voedingsschema en trainings schema. Kreeg 2 personal training lessen in dat jaar en voor de rest van het jaar dus helemaal zelf getraind. Daar kwam ook nog bij dat we bijna elke maand met de teamleden als groep gingen trainen en oefenen voor het poseren voor de wedstrijd. kosten: € 450,-
Bikini: Dit kun je zo duur maken als je wilt. Ik heb een 2e hands gekocht. kosten € 150,-
Poseer hakken: € 70,-
Waxen voor de wedstrijd : Ik heb mijn armen en benen en een Brazilian wax gedaan. kosten € 50,-
Gel nagels laten zetten voor mijn voeten en handen: kosten € 70,-
Tanning: € 54,-
Foto’s op de wedstrijd: kosten € 20,-
1 x per maand sportmassage: kosten € 240,-
Inschrijfgeld bij de bond, om mee te mogen doen aan wedstrijd: € 50,-
Wedstrijd ticket € 25,-
Coach op de wedstrijd dag betalen € 60,-
Vergeet niet de kilo’s kip dat ik heb moeten eten en de supplementen die er ook bij kwamen.
Ik vond het een interessant jaar en ben blij dat ik dit heb mogen doen. Met de kennis van nu, zou ik het wel anders hebben aangepakt. Maar ik leg mij er bij neer. Het heeft geen zin om daar nog druk om te maken. De shape die ik wilde hebben, staat gelukkig wel vast op de foto’s. Nu blijf ik gewoon lekker door trainen. Ga weer genieten van het eten en gezellig doen met mijn vrienden. En ja ik zal misschien spiermassa gaan verliezen. Gelukkig is dat niet iets waar ik mij druk om ga maken. Een wedstrijd hoeft voor mij niet meer. Zoals ik al zei, dat kan ik nu van mijn bucket-list afstrepen. Mijn volgende bucket-list punt, is dat ik in zuid Afrika ga bunny jumpen van de hoogste commerciële bungee jump ter wereld. oh ja en trouwen. 🙂
